BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS »

Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009

Άνοιξαν τα παράθυρα




Nα φιλάς το μυαλό σου από σκέψεις που δεν αποτυπώνονται στο χαρτί...
Eύφλεκτο υλικό σε ματαιωμένη πυροδότηση..

Χνούδι,τριανταφυλλένιο με κλωνάρια συμβολοποιημένου αγκαθιού..Μεταξένιο της πιο όμορφης αντάρας..Ο άνθρωπος είπες δεν ξαναφοβήθηκε τον λύκο. Ο λύκος όμως σταμάτησε να μασουλάει ανθρώπινο σώμα;
Στις στενάχωρες φωτισμένες λεωφόρους με τις πολλές λωρίδες τρέχω φεύγοντας πριν έλθω, όταν συνέβησαν αυτά που δεν έγιναν. Σαν μεγαλώσω θα μου δώσω την δυνατότητα να μικρύνω ανυπόφορα, τόσο που δεν θα φαίνομαι πουθενά.Χθές, θα έλθω.Δεν ξέρω μόνο αν θα φύγω ποτέ.


Παιδί, Κορίτσι, Μικρή γυναίκα, Κοπέλα, Γκόμενα, Ερωμένη, Σύντροφος, Μητέρα, Γυναίκα.Θρέφεσαι από τη φύση και την τέχνη.Στα σπλάχνα σου οικειοθελώς αφήνεις και εσύ να θρέφονται ψυχές. Άλλες σε μεγαλώνουν και άλλες σε μικραίνουν. Ανθίζεις, μαραίνεσαι, σαπίζεις και ανθίζεις ξανά.


Σου έχω πει για ένα νησί που κρύβω στο χέρι μου? Έχει κουφάρια απο σπασμένες άγκυρες και καμιά φορά ένα σκαρί δυνατό που λέει πως αντέχει να απομονωθεί άλλη μιά φορά.Πιο μακρύ ταξίδι δεν έχω να σε πάω.

Σας αρέσει η μουσική που παίζουν τα μανταρίνια πάνω στην ξυλόσομπα ;

Στο καινούργιο μου σπίτι δεν θα έχω σόμπα.....

Όλα καταρρέουν στην πρώτη πρόβα, όταν μετράς τα δευτερόλεπτα μέχρι την απόφαση, κι αυτά σου κάθονται παγωμένοι κόμποι στο λαιμό, και για να γλυτώσεις ρευστοποιούνται και γίνονται κρύος ιδρώτας, τότε που κλείνεις την πόρτα με ένα παράπονο στο χέρι, και μετά, πολύ μετά, στην αποβάθρα το αφήνεις να πετάξει σαν πουλί ή το εξαργυρώνεις για τον τελευταίο σου ναύλο.Είναι παλιό το λιμάνικι οι γλάροι με προσμένουν...


Πρέπει να φύγω μακριά.
Θέλω να φύγω μακρια.