"Σήμερα, το 77% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει με το 25% του παγκόσμιου πλούτου.Στις ΗΠΑ ο αριθμός των πεινασμένων έφτασε από τα 20 εκατομμύρια ανθρώπους που ήταν το 1985, στα 30 εκατομμύρια το 1995. Μέσα στο ίδιο αυτό διάστημα που μεσουράνησαν και μεσουρανούν οι Ρίγκαν και Κλίντον...
Σήμερα, το 77% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει με το 25% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ μια χούφτα, που δεν ξεπερνά το 23% του παγκόσμιου πληθυσμού, καρπώνεται το 75% του παγκόσμιου πλούτου... 300 Κροίσοι, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, κατέχουν το 50% του παγκόσμιου πλούτου!!!Δύο εκθέσεις ισάριθμων διεθνών οργανισμών, του ΟΗΕ για την ανθρώπινη ανάπτυξη, και της UNISEF για την πρόοδο των εθνών το 1999, που δόθηκαν στη δημοσιότητα με διαφορά λίγων ημερών μέσα στον Ιούλη, διαπιστώνουν με αριθμούς αυτό που βιώνει καθημερινά η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων του πλανήτη: Τη φτώχεια, την εξαθλίωση και την εκμετάλλευση, που αυξάνονται με αλματώδεις ρυθμούς χρόνο με το χρόνο. Βέβαια, και οι δύο οργανισμοί δεν τολμούν στα συμπεράσματά τους να απαντήσουν στο εύλογο ερώτημα:
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Αντίθετα, περιπλέκουν τα πράγματα κρυμμένοι πίσω από λέξεις, όπως παγκοσμιοποίηση και περιθωριοποίηση, με αποτέλεσμα και οι προτάσεις τους για την επίλυση αυτής της κατάστασης να αποδίδονται με... σαφέστατες δηλώσεις του τύπου επαναδιαμόρφωση των πολιτικών και θεσμικών δομών.
Αυτό συμβαίνει, όχι γιατί οι συντάκτες των εκθέσεων δεν γνωρίζουν την αιτία αυτής της κατάστασης, αλλά ακριβώς επειδή πληρώνονται για να την προστατεύσουν από την έκθεσή της στα μάτια των εργαζομένων, να τους αποπροσανατολίσουν, προβάλλοντας υποκριτικά λύσεις, στα πλαίσια του συστήματος που αναπαράγουν τη συγκεκριμένη πραγματικότητα σε μεγαλύτερες διαστάσεις, χωρίς καν να θίγουν την ουσία και το χαρακτήρα της.
Αρέσει στους εκσυγχρονιστές αυτού του πλανήτη να παίζουν με τους αριθμούς και με τα νεύρα των ανθρώπων!
Το κάνουν, όμως, όχι για να μας στείλουν στον ψυχολόγο μας αλλά για να καταφέρουν να κρύψουν τη δυστυχία των εργαζομένων πίσω από την ευημερία των αριθμών.
Τον Οκτώβρη του 1997, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας, η UNISEF άφησε τους πάντες άφωνους με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε.Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία (Ριζοσπάστης - 15/10/΄97): * Περίπου 1,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πλήττονται από την φτώχεια, ενώ εξ αυτών τα 650.000.000 είναι παιδιά! * Στις αναπτυσσόμενες χώρες το 1/3 των παιδιών κάτω των 5 ετών, δηλαδή 200.000.000 παιδιά, υποφέρουν από υποσιτισμό. Αποτέλεσμα: Ο υποσιτισμός είναι η αιτία που οδηγεί στο θάνατο 12.000.000 παιδιά ετησίως!
* Περίπου 250.000.000 παιδιά σε όλο τον κόσμο υποφέρουν από έλλειψη βιταμίνης Α με αποτέλεσμα, ετησίως, περίπου 250.000 παιδιά να τυφλώνονται.* Ενας αριθμός που ξεπερνά τα 5.700.000 ανθρώπους έχουν γεννηθεί με κρετινισμό, επειδή οι μητέρες τους, έπασχαν από έλλειψη ιωδίου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Στην πρόσφατη, δε, συνέλευση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εργασίας, στη Γενεύη, δόθηκε το ακόλουθο στοιχείο: Περισσότερο από 250.000.000 είναι τα παιδιά ηλικίας 5 έως 14 ετών (!) που εργάζονται σήμερα στις αναπτυσσόμενες χώρες του πλανήτη, ενώ από αυτά τα 60.000.000 εργάζονται κάτω από απάνθρωπες συνθήκες.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Επισιτισμού, η UNISEF έδωσε στη δημοσιότητα στοιχεία που σοκάρουν. Τα στοιχεία αυτά πιστοποιούν ότι στον κόσμο της περίφημης παγκοσμιοποίησης, ΄κάθε (1) λεπτό της ώρας πεθαίνουν από την πείνα 12 νήπια... Σύμφωνα λοιπόν με τη UNISEF και την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, η αντιμετώπιση των βασικών διατροφικών αναγκών, ισοδυναμεί με την κατ΄ ελάχιστον κατανάλωση 2.200 θερμίδων ημερησίως από τον άνθρωπο.
Για εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο κάτι τέτοιο μοιάζει με άπιαστο όνειρο. Και αυτό γιατί στις χώρες πέραν εκείνων που είναι ανεπτυγμένες βιομηχανικά, δηλαδή σε εκείνες τις χώρες που ζουν πάνω από 500 εκατομμύρια άνθρωποι, μετά βίας καταφέρνουν οι πληθυσμοί να τρέφονται με μόλις 2.000 θερμίδες ημερησίως. Μερικά νούμερα είναι συγκλονιστικά:* Στο Ιράκ, από τα 650.000 παιδιά που εξέτασαν τον περασμένο Αύγουστο οι υπηρεσίες της UNISEF τα 250.000 παιδιά ήταν υποσιτισμένα. Στην ίδια χώρα, το εμπάργκο που έχουν επιβάλει οι ιμπεριαλιστές, οδηγεί στο θάνατο 7.000 ανθρώπους κάθε μήνα (!). * Στη Ρουάντα υπολογίζεται ότι από τα 394.000 παιδιά που γεννήθηκαν μέσα στο 1997, τα 73.000 θα πεθάνουν από την πείνα πριν γίνουν 5 χρόνων.* Στο Σουδάν η παιδική θνησιμότητα είναι 13 φορές μεγαλύτερη από το διεθνή μέσο όρο.Ενας πλανήτης δέσμιος των καπιταλιστών. * * *
Η έκθεση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα που δημοσιεύθηκε στον Τύπο την 1η Οκτώβρη 1998 και η οποία αφορά μια μόνο χώρα, το Σουδάν, περιέχει στοιχεία που κόβουν την ανάσα: στο νότιο τμήμα της χώρας - λένε - αναφέρονται καθημερινά 120 θάνατοι εξαιτίας της πείνας. Ο καθημερινός δείκτης θνησιμότητας είναι δέκα φορές μεγαλύτερος από το όριο εκείνο, που, σύμφωνα με τα διεθνή στάνταρ, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Ας σημειωθεί ότι σύμφωνα με τα διεθνή επίπεδα ανθρωπιστικής βοήθειας, επείγουσα κατάσταση συνίσταται όταν σημειώνονται 2 θάνατοι ανά 10.000 κατοίκους. Ομως στην πόλη Μαπέλ του Σουδάν, ο καθημερινός δείκτης θνησιμότητας ήταν το περσινό καλοκαίρι 16 θάνατοι ανά 10.000 κατοίκους, ενώ οι εκτιμήσεις για το σύνολο της χώρας προέβλεπαν ότι θα εξακολουθούσαν να πεθαίνουν 4 - 12 άνθρωποι ανά 10.000 Σουδανούς... Στην ίδια επίσης έκθεση σημειωνόταν ότι πολλά από τα παιδιά ζυγίζουν λιγότερο από το 60% του βάρους που αντιστοιχεί στο ύψος τους. Το 34% των παιδιών κάτω των 5 ετών είναι υποσιτισμένα, ενώ το ένα παιδάκι από τα 5 αποτελεί οξύ περιστατικό υποσιτισμού. Υπολογιζόταν, δε, ότι ο εν κινδύνω πληθυσμός της χώρας που έχει ανάγκη ανθρωπιστικής βοήθειας ξεπερνά τα 2,6 εκατομμύρια (Ελευθεροτυπία - 1/10/΄98).
Πάντως, σε αυτή τη χώρα, μπορεί να μη φτάνει βοήθεια, αλλά φτάνουν οι βόμβες του ιμπεριαλισμού! Αυτή τη χώρα, το Σουδάν, βρήκε να βομβαρδίσει ο Κλίντον, απροειδοποίητα και στο όνομα της... καταπολέμησης της τρομοκρατίας, πέρσι το καλοκαίρι... Η έρευνα της Διεθνούς Οργάνωσης Καταναλωτών που δόθηκε στη δημοσιότητα το Μάρτη του 1998 δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού. Χαρακτηριστική είναι η ακόλουθη παράγραφος της έκθεσης που συντάχθηκε από την οργάνωση: Κάτω από συνθήκες φτώχειας ζουν 1,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο. Γι΄ αυτούς το να πιουν ένα ποτήρι νερό που δεν είναι μολυσμένο, να φάνε περισσότερο από ένα γεύμα την ημέρα, να χρησιμοποιήσουν το λεωφορείο για να διανύσουν μια μικρή απόσταση στην πόλη τους και να έχουν στη διάθεσή τους βασικά αγαθά και υπηρεσίες αποτελούν περισσότερο πολυτέλεια παρά κάτι συνηθισμένο και κοινό! (Ριζοσπάστης - 13/3/΄98).
Τι σημαίνουν όλα αυτά σε αριθμούς; Οτι κάθε μέρα πεθαίνουν από την πείνα σε όλον τον κόσμο 36.000 παιδιά, δηλαδή κάθε μια ώρα πεθαίνουν από την πείνα σε όλον τον τόσμο 1.480 παιδιά, δηλαδή κάθε λεπτό που περνάει, στον πλανήτη πεθαίνουν 25 παιδιά, από την πείνα... Κάθε σχόλιο περιττεύει!
Τι συμβαίνει, όμως, στις ΗΠΑ και την Ευρώπη; , Η ανατροπή αυτής της κατάστασης είναι μονόδρομος ελπίδας για την ανθρωπότητα και περνά μόνο μέσα από την παγκόσμια ανατροπή του καπιταλισμού. Οι 300 Κροίσοι και οι πολυεθνικές Βέβαια, αυτή η μικρή χούφτα έχει και... ονοματεπώνυμο. Πρόκειται για την ακόμα μικρότερη χούφτα εκείνων των ανά τον κόσμο 300 Κροίσων (πρόκειται για τις πολυεθνικές και τα αφεντικά τους), που, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, αυτοί από μόνοι τους κατέχουν το 45-50% του παγκόσμιου πλούτου!!! (Ριζοσπάστης - 19/9/΄96).
Οπως, μάλιστα, τονιζόταν σε σχετική μελέτη της Herald Tribune, στο διάστημα 1990 - 1995 οι 200 ισχυρότερες πολυεθνικές του πλανήτη αύξησαν τα κέρδη τους κατά 75%. Ενώ, δε, οι δραστηριότητες των εν λόγω εταιριών ξεπερνούσαν τότε το 25% της παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας, το ποσοστό του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού που απασχολούσαν ήταν μόλις το 0,75% και, σύμφωνα με την έκθεση, θα έβαινε συνεχώς συρρικνούμενο για τα επόμενα χρόνια... (Εθνος - 27/11/΄96).
Οπως αναφέρει ο Νόαμ Τσόμσκι στο τελευταίο του βιβλίο, το χάσμα ανάμεσα στο πλούσιο 20% και το φτωχό 20% του πλανήτη, αυξήθηκε από το 1960 έως το 1989 κατά 50%! Αν, δε, αφήσουμε τα πράγματα στη νεοφιλελεύθερη παγκόσμια αγορά, τότε, λέει ο Τσόμσκι, κάθε δυο ώρες 1.000 παιδιά θα πεθαίνουν από ασθένειες, που μπορούν εύκολα να προληφθούν και σχεδόν διπλάσιος αριθμός γυναικών (δηλαδή 2.000 γυναίκες ανά δυο ώρες) θα πεθαίνουν ή θα υφίστανται σοβαρές διαταραχές κατά την εγκυμοσύνη ή τη γέννα, λόγω έλλειψης φαρμάκων ή περίθαλψης.
Σύμφωνα, με τον Εκόνομιστ, το 1998, το ποσοστό των φυλακισμένων μαύρων ήταν 8 φορές μεγαλύτερο από αυτό των λευκών, ενώ υπολογίζεται ότι 1 στους 12 μαύρους πολίτες, μεταξύ 25 - 29 ετών, βρίσκεται στη φυλακή... Οσο για τον Μπλερ, τον Απρίλη του 1998, υπηρετώντας πιστά την κοινωνία της ελεύθερης αγοράς, πρόσθεσε κι αυτός ένα πετραδάκι στο εποικοδόμημα αυτής της άθλιας κοινωνίας. Εγκαινίασε μια φυλακή για παιδιά από 12 - 14 ετών! (Βήμα - 19/4/΄98)......
Θα εξαλειφθούν όλα αυτά τα φαινόμενα! ;;;;;;;;;;
